zorunluluğa alerjik bir bünye benimkisi… kurallardan oluşmuş bir dünyaya uyum sağlayamaz mı acaba bu varlık?
yapmayı en çok sevdiğim şey bile zorunlu hale gelince büyüsünü kaybediyor. baskı aslında hayatta değil, kendimde. içimde bir yerlerde.
sonunu düşünerek her adımı hesaplayabileceğini düşünmek, her yaptığını mantıklı ve avantajlı bir amaca bağlamak, kuralların ve söylenenenlerin dışına çıkmamak ve bunları düşünürken zaman kaybetmek.. yanlış yapmaktan korkarak hiçbir şey yapamaz hale gelmek ve bir yerlerde, birilerinde suç aramak ve sonunda aynı sorumluluk duygusuyla suçu kendinde bulmak…
yaşlanmak.. yıllanmadan yaşlanmak… organlar gençken yaşlanmak…
fiziksel olarak geriye doğru yaşlanma mümkünken ruhsal olarak bunu yapmak çok daha olasıdır herhalde. ruhum özgürlük istiyor. kurtulmak istiyor kelepçesinden.
